Yollarımız ayrıldıktan sonra ilk defa size yazıyorum.Bugüne kadar kısa hikayeler ile yarattığım karakterlere iç dünyamda yaşadığım duyguları yansıttım.Belki de böylesine kendimi dile getirdim.
Bugün benim doğum günüm.Bana sorulmadan, bana verilen hayatı yaşamaya başladığım gün.Ve bugün ilk defa Dilek yani kendim olarak yazıyorum.
Uzun bir yoldan geldim ve yorgunum.Bu yazıyı yazacak kuvveti belki de yeni elde ettim.Ya da artık sıkıldığım için , daraldığım için , bıktığım için yazıyorum.Siz gittikten sonra hayatın birçok alanında mücadele etmek zorunda kaldım.Çok yıldığım anlar oldu , yalnızlığı en diplerde yaşadım.Çok güçsüz kaldığım yıkıldığım anlar oldu.Çaresiz kaldığım ve yanlış kararlar aldığım anlarım oldu.Çok parasızlık çektim , açlığın en derinini yaşadığım günlerim oldu.
Beni bilirsiniz karanlıktan ne çok korkarım ben.Ve hep o karanlıkta kaldım.Geceleri uyuyamadım , havanın aydınlanması bekledim 1-2 saat uyumak için.
Sizlerin kıymet verdiği maddi ve manevi beslediğiniz akrabalarınız düşmanım oldu.Hepsi bana keşke sırtını dönseydi de gitselerdi hayatımdan.Daha beterini yaptılar ve onlar ile savaşmak zorunda kaldım.Anne o toz kondurmadığın kardeşinin karısı varya ! hani yengem olur! sen daha toprağa verilirken senin eşyalarını evden çaldı hem de herşeyi.Bana hazırladığın , emek verdiğin,"bunları senin için hazırladım" diye gösterdiğin ceyizlerime varana kadar soydu evi! Baba hani senin şu çok değer verdiğin , okumalarına yardımcı olduğun yeğenlerin varya ! mezarına küfür ettiler, bil istedim.
Siz gittikten sonra sizin sefil akrabalarınız ile uğraşırken öte yandan da kendi hayat mücadele mi vermek zorunda kaldım.2 işte birden çalıştım.Uykusuz geçen gecelerim de hep planlar yaptım.Faturalarımı nasıl ödeyebilirim diye.Ve ben bunları 17 yaşımda öğrenmek zorunda kaldım.
Siz gittikten sonra sevgisizlik ile de mücadele ettim.Baba nasıl da sırtımı sana dayamıştım.Ne olursa olsun arkamda babam var derdim.O gece ansızın "ben gidiyorum dilek" diye gittin benden.Hiç yediremedim kendime gidişini baba.Bugün dahi çok özlüyorum seni.Senin varlığını hissetmeyi nasıl da istiyorum bir bilsen.
Gidişiniz öyle bir boşluk yarattı ki bende hala dolduramadım o boşluğu.Kimse siz olamadı.Beni geri de bıraktığınız dünya çok sert ve acımasız.Kimse karşılıksız siz çay yapmıyor.Çamaşırlarınızı yıkamıyor , yemeğinizi önüne koymuyor , cebinize harçlık bırakmıyor.Bu dünya da ayakta kalmak gerçekten çok zor.Hele ki bir kadınsanız çok daha zor oluyor.O yüzden yalan söylemeye başladım.Diyemez oldum tek yaşadığımı.Kimsesiz olduğumu.Hep hayal ürünü yaşattım sizleri.Sizi tanıyanlar , gidişinize tanık olanlar bildi sadece.
Yalnızlık çok zor.Sizi aslında affetmedim.Ne gidişinizi , ne de beni bırakışınızı.Ama ben de gidemedim bu dünyadan hep bir umut ile yaşadım.Gerçek bir aileye kavuşma umudu ile.Madem siz gitmiştiniz o zaman ben kendi ailemi kuracaktım.Ama şimdilik olmadı.Karşıma çıkanlar benim karşımda ezildi.Ben güçlüymüşüm ! Ben kendim ayakta kalabilirmişim ! Ben ne olursa olsun bu dünyada yenilmezmişim.Evet hep bu cümleleri duydum.Hem erkek arkadaşlarımdan , hem de dostum dediğim , beni tanıdıklarına inandığım insanlardan.
Anne , ben de tıpkı senin gibi geceleri tek başıma yastığa ağladım.Baba , tıpkı senin gibi hep dimdik durdum insanların karşısında.Tıpkı sizin gibi elimdekini hep paylaştım.Gözyaşlarımın yerine her zaman kahkahalarımı koydum insanların karşısına.Ben acının en büyüğünü çaresizce yaşarken , insanlar ile geçirdiğim her dakikada her anda gülmeyi seçtim.En ufak anlarda mutlu olmayı seçtim.İnsanlara karşı beklenti içersine girmedim.Tek istediğim yalnızlığımı unutmaktı.Nasıl olsa geceleri hep yalnızdım.Nasıl olsa geceleri tüm acılarımı yaşıyordum.Bu yüzden içimde kopan fırtınaları hep yüreğimde taşıdım.Bugün dahi yüreğimi acıtanlara , benim düştüğüm anda tekme basmaya hazır olanlara karşı hala güleryüzümü gösteriyorum.Çünkü ben acıyı değil mutlu anları paylaşmak istiyorum.Çünkü ben en büyük acımı sizler gittiğinizde yaşadım.Yalnızlıkta boğuldum.Para için , menfaat için insanların birbirine nasıl kazık attıklarını gördüm.Arkamı döndüğüm anda hakkımda konuşanları duysam da duymamazlıktan geldim.Çünkü ben bu yolu seçtim ayakta kalmak için.Paramparça olsam bile tek parça gözükmeyi seçtim.Çünkü ben sizin kızınızdım.Sizden öğrendiğim buydu.Dimdik durmak , gözyaşı yerine gülücükleri paylaşmak.Maddiyat değil maneviyattı önemli olan.
Bunca zaman öyle kişiler geçti ki hayatımdan , öyle şerefsiz insanlar ile karşılaştım ki , insan aklını kaçıracağını sanıyor.
Anne , baba siz gittikten sonra bu dünya bana bomboş geldi.Manasız , değersiz saçma sapan ilişkilerin olduğu bir dünya.Yıllar geçtikçe size kızgınlığım da arttı , öfkemde arttı.Bu dünya da beni neden bıraktığınıza aklım hiçbir zaman ermedi.Ama asla kendim olmaktan , birlikte olduğumuz kısacık zamanda bana öğretmiş olduğunuz değerlerden asla vazgeçmedim.
Bugün 39 yaşıma giriyorum.Anne seninle 29 yıl önce , baba seninle 22 yıl önce yollarımız ayrıldı.Hala size öfkeliyim ama hala sizi çok özlüyorum.Hayat mücadelem devam ediyor.Birçok alanda mücadele ediyorum.Sağlık olsun , maddiyat olsun , maneviyat olsun savaşım devam ediyor.Ama size teşekkür ediyorum.Bana bıraktığınız değerler için.Bana paylaşmayı öğrettiğiniz için , maddiyata değil maneviyata önem verdirdiğiniz için, gülücükleri seçtirdiğiniz için,dimdik ayakta kalmasını bana gösterdiğiniz için çok ama çok teşekkür ediyorum.
Tüm o şerefsiz insanlar sayesinde şuanda çok güzel dostluklarım var.Aynı benim gibi değerleri taşıyan insanlar var hayatımda.Bu çirkin hayatta birbirimize destek olduğumuz ve birbirimize acılarımızı gülücükler ile anlattığımız dostlarım var hayatımda.Korkularımızı paylaştığımız , 3-5 şerefsiz için başkalarını harcamayan insanlar var hayatımda.Birbirine saygı duyan , birbirini anlamaya çalışan insanlar var hayatımda ve iyi ki de varlar.
Anne , baba bugün 1 Eylül ve benim doğumgünüm.Ve ben ilk defa size bunları yazdım.Ben zorlu bir hayat mücadelesi verdim ve veriyorumda ama mutluyum , huzurluyum ve hala aile kurmak hedeflerimin arasında.Vazgeçmedim ! Öfkelensem de size kızsam da sizi seviyorum.İyi ki de sizin kızınızdım.Teşekkür ediyorum.
Bugün hayatımda olan dostlarım ! Beni anladığınız için , beni hayatınıza aldığınız için , kahve saatlerini benimle paylaştığınız için , saçma salak videolara saatlerce benimle güldüğünüz için , en depresyon halimizde bile saçmaladığınız için teşekkür ediyorum.Hep genç ruhlu kalmak dileğimle...
Ve sevgili ruh eşim az kaldı.
İyi doğdun Dilek ^^ İyi ki varsınız dostlarım !!
