Ve ben özgürüm...

Gökyüzünün , denizin , karanlığın sonsuzluğu kadar özgürüm.Var olmayan kanatlarımın gücü ile özgürüm.Hiç düşünmeden kendimi uçurumdan aşağıya bırakacak kadar özgürüm.Bedenimden çığlıkların bir nefes ile çıkması kadar özgürüm.Özgürlüğüm , kalabalığın arasında yok olacak kadar güçlü.Ruhum , varolmayan şehirde kaybolacak kadar özgür.

Ne zordur Ruh eşini aramak.Ne zordur onunla aynı gökyüzünü paylaşsan dahi dokunamamak , hissedememek.Bu yüzden özgür olmayı seçtim.Özgürlüğümü güçlendirmeyi seçtim.Önce ben özgür olmalıydım.Ruhumu bırakmalıydım.Çok büyük savaşlar verdim.Sessiz çığlıklarımı önce bıraktım serbest.Bıraktım nefessizliğimi.Derin bir nefes aldım ve bıraktım..Sonsuzluğa bıraktım.Özgürlüğüne bıraktım.

Rüzgarı , yağmuru , güneşi hissettim.Onları da özgür bıraktım , bıraktım ki serbestçe dolansınlar bedenimde.Her zerresini hissetmek.

Korkularımı çağırdım.Onlar ile konuştum.Saat, gün , ay saymadan.

Kendime seslendim.Buradasın , biliyorum! Nice zamandır sakladım seni haydi artık çık ortaya.Kimsin ? Ne istiyorsun ?

Bırak dedim kendime ! Bırak ! Ruhunu bırak ! Kalbini bırak ! Özgür ol !! Korkmadan ! Bırak incin ! Bırak ağla ! Bırak kırıl , paramparça ol ! Bırak kendini en dibe !! Çığlıklar atarak ağla ! Nefretini kus ! Haykır sonsuzluğa haykır !!

Ve güneşi kabul et en şiddetli fırtınalara rağmen ! Bırak bulutların arasından gelsin bize ! Doğsun dünyamıza ! Kalbimizi ısıtsın , en ücra köşesine kadar !

Ve koş ! Olağanca gücünle koş ! Yakala kaybettiğini sandığın herşeyi !